Kustklassiekers in Oostende: Mathilda, een vaste waarde

 Mathilda

Er zijn niet veel “vaste waarden” in culinair Oostende. De meeste zaken is een kort leven beschoren en er is veel verloop. Mathilda is een uitzondering. Ze is een kwart eeuw geleden begonnen als een eenvoudige bistro met de bekende kustklassiekers. Die staan nog steeds op de kaart, maar allengs ook repertoire op een hoger gastronomisch  ambitieniveau. Haar naam ontleent Mathilda aan het beeld De Zee, bijgenaamd de Dikke Mathilde, dat zich voor de deur in de middenberm vlijt.   

Hoewel bij Mathilda zowel de creatieve als de klassieke keuken floreren, kiezen wij toch voor de traditie. Waar kun je elders nog tatjespap met garnalen eten of hopscheuten met een gepocheerd ei?  Of rijstepap "met een gouden lepeltje" zoals die naar verluidt in de hemel wordt geserveerd. Of de rundstoverij op Vlaamse wijze, geserveerd in een rijke licht zoete saus.

Tatjespap is een traditioneel Vlaams gerecht. Tatjes komt, vermoed ik, van "patatjes". In Vlaanderen zijn dat geen frietjes, maar aardappelen. Tatjespap is een aardappelpuree gemaakt met karnemelk. Klinkt vreemd, smaakt goed. Bij Mathilda krijg je hem met garnalen, gepocheerd ei en gesmolten boter. Ik heb geen vergelijkingsmateriaal, maar de uitvoering lijkt me onberispelijk.

Mathilda is zo'n zaak waar de patron en/of de patronne altijd aanwezig zijn en met oog voor de details de teugels stevig in handen hebben. Dat werpt zijn vruchten af,  ontvangst en bediening lopen hier aangenaam op rolletjes.