Solo
De kreeft is van het savoir vivre weer eens de dupe.
Waarom zou de Van Baerlestraat niet de Nederlandse Boulevard des Capucines kunnen zijn? ‘Vive la France’ luidt dit seizoen het parool in het Concertgebouw. Het is passend met een soupeetje na het concert ook het Franse eetgedrag na te volgen. De mogelijkheden zijn helaas niet dik gezaaid, maar Solo - schuin tegenover het gebouw – offreert sinds enige tijd tussen tien en elf uur ’s avonds een ‘licht souper’.
De kreeft is van dit savoir vivre weer eens de dupe. Of beter, de halve kreeft die in de klassieke combinatie met een royale salade, een frisse en pittige mayonaise en een paar sneden goed brood voor zestien euro op tafel komt. Kreeft heeft precies het feestelijke en luxueuze tintje dat een soupeetje moet hebben.
Het alternatief in de vorm van een plateau met kleine hapjes voor twee euro minder, oogt desalniettemin ook aantrekkelijk. De samenstelling van het plateau wisselt per dag, maar er zou een glaasje stevige kreeftensoep op kunnen staan. En dat verkeert dan wellicht in gezelschap van een lamskoteletje met geurige morieljesaus, fraai rosé gepocheerd kalfsvlees met tonijnsaus, reepjes biefstuk terriyaki, mediterrane rundvleeswaren met pesto en zachte gegaarde zalmforel. De parade van amuses is een selectie uit de dinerkaart, aangevuld met het aanbod van de dag, alles is vers, verzorgd en voortreffelijk.
De ambiance is informeel, eerder van een Nederlands eetcafé dan van een Franse brasserie. Na afloop van het concert loopt de zaak vol. Een deel van het publiek laat zich verleiden tot het kosmopolitische assortiment voor de late avond. Het merendeel geeft evenwel een andere invulling aan het begrip souper en prefereert en masse de Hollandse bitterballen.
Buiten is het snel stilletjes. De Van Baerlestraat blijkt toch niet de Boulevard des Capucines, maar het uitzicht vanaf de tafeltjes aan het raam op de verlichte façade van het Concertgebouw is werelds.
Solo, Van Baerlestraat 35-37, 6622655, www.diningcity.nl/solo
Gepubliceerd in Preludium van april 2007
Waarom zou de Van Baerlestraat niet de Nederlandse Boulevard des Capucines kunnen zijn? ‘Vive la France’ luidt dit seizoen het parool in het Concertgebouw. Het is passend met een soupeetje na het concert ook het Franse eetgedrag na te volgen. De mogelijkheden zijn helaas niet dik gezaaid, maar Solo - schuin tegenover het gebouw – offreert sinds enige tijd tussen tien en elf uur ’s avonds een ‘licht souper’.
De kreeft is van dit savoir vivre weer eens de dupe. Of beter, de halve kreeft die in de klassieke combinatie met een royale salade, een frisse en pittige mayonaise en een paar sneden goed brood voor zestien euro op tafel komt. Kreeft heeft precies het feestelijke en luxueuze tintje dat een soupeetje moet hebben.
Het alternatief in de vorm van een plateau met kleine hapjes voor twee euro minder, oogt desalniettemin ook aantrekkelijk. De samenstelling van het plateau wisselt per dag, maar er zou een glaasje stevige kreeftensoep op kunnen staan. En dat verkeert dan wellicht in gezelschap van een lamskoteletje met geurige morieljesaus, fraai rosé gepocheerd kalfsvlees met tonijnsaus, reepjes biefstuk terriyaki, mediterrane rundvleeswaren met pesto en zachte gegaarde zalmforel. De parade van amuses is een selectie uit de dinerkaart, aangevuld met het aanbod van de dag, alles is vers, verzorgd en voortreffelijk.
De ambiance is informeel, eerder van een Nederlands eetcafé dan van een Franse brasserie. Na afloop van het concert loopt de zaak vol. Een deel van het publiek laat zich verleiden tot het kosmopolitische assortiment voor de late avond. Het merendeel geeft evenwel een andere invulling aan het begrip souper en prefereert en masse de Hollandse bitterballen.
Buiten is het snel stilletjes. De Van Baerlestraat blijkt toch niet de Boulevard des Capucines, maar het uitzicht vanaf de tafeltjes aan het raam op de verlichte façade van het Concertgebouw is werelds.
Solo, Van Baerlestraat 35-37, 6622655, www.diningcity.nl/solo
Gepubliceerd in Preludium van april 2007
Reacties
Een reactie posten